Hier sit ek in die verte

15.08.2017

Hier sit ek in die verte. Meer as n dag se vlug weg van die huis af. 7 ure verskil tussen my en my mense. Oseane skei my van als wat ek ken en styf teen my hart vas hou.

Hoekom sal jy vra? Hier is my antwoord;
Ek het gekom vir die ondervinding en die avontuur daarvan. Vir die droom van n jaar in n ander land. En om aan myself te bewys dat ek kan. Ek het gekom oor ek inspirasie verloor het in my alledaagse lewe. Ek het niks gehad wat my gemotiveer het om meer te probeer wees nie. Ek was besig om te settle vir minder as wat ek wil he. En daai stemmetjie binne in my wou nie laat gaan nie; sy het aangehou knaag vir iets anders; iets nuut. En sy kry gewoonlik wat sy wil he.

Ek het inspirasie kom soek om my kreatiwiteit n hupstoot (of n skop onder die gat) te gee. Ek was oortuig ek sou dit hier kry. In n nuwe land met nuwe dinge en nuwe kulture met nuwe tale en nuwe kleure en geure.

Ek is nou al twee maande hier en ek het my inspirasie gekry. Nie in die ongelooflike somer hitte van Texas, of in die mooi van die Meksikaanse aksent of in die ongelooflike oorweldigheid van die vriendelikheid wat die mense hier in Austin uitstraal nie. Dis nie in die lekker lag kuiers saam met nuwe vriende of n koue bier na werk met n bietjie live music in die agtergrond nie. Al hierdie dinge maak die verlange huis toe meer draagbaar, dis wel waar. En ek geniet elke oomblik daarvan.

Maar ek het my inspirasie gekry in Afrikaans. In die tye wat die verlange huis toe te erg maak sit ek met afrikaans wat in my ore bler terwyl die trane teen my wang af loop soos memories wat ek nie heeltemal kan onthou nie. Dis die woorde en lirieke van ons land se talent wat my inspireer hier ver. Die mooi van ons taal saam met snare van n kitaar. Dis waar ek my inspirasie kry. Die heimwee skop seker nou in. Dis die nostalgie van Karen Zoid se Engel en absolute gevoel van fok jou ek kan enige iets doen wat Fokofpolisiekar se eerste album in my wakker maak. Dit vat my terug na my hoerskool dae; en op dieselfde tyd maak daai woorde direk kontak met my 28 jarige hart. Elke woord, elke liriek, elke emosie agter elke reel van elke liedjie maak my opgewonde om nog tien maande in Amerika te wees, maar dit maak meer opgwonde om huis toe te gaan en by te dra tot die ongelooflike kuns wat Afrikaans is.

Ek sit dalk hier ver, en voel gereeld alleen, maar ek weet Afrikaans en Afrika is in my bloed en met dit ingedagte is ek reg om enige iets aan te vat wat my kant toe kom.

Baie liefde hier uit Austin, Texas.
My hart vir jou, Suid Afrika

Advertisements

Slow dance in die reen

Van die begin af was dit net bedoel vir die somer

Jy moeg geleer en my kop vol somer drome

Jy’t my kom vra om te dans

En toe vat ek die kans

Want daar was seesand in jou hare

En brandewyn in jou are

Die glinster in jou oe so blou

Het my te vinnig laat val vir jou

En nou mis ek die slow dance op somersaande

En laataand kuier sonsopkoms soene op die strand

En al wat ek wil onthou

Is jou hand in my hand

En kaalvoet loop op die sand

Dis daai maanlig soene op die deck

Jou glimlag maak my gek

Daar was blomme in my hare

Toe tokkel op jou kitaar se ou snare

En nou mis ek die slow dance op somersaande

Whiskey sorrows

She sat outside. Alone. In her blue dress, as the sun started to draw it’s last breath for the day. Her legs waiting for the bright rays of summer, while her being longed for the comfort of winter.

She wondered if the boots were worth the maxed out credit card. Today she didn’t feel like playing their game. Today was not a day for smiling and idle chit chat.

The whiskey in her glass was the only company she needed.

The smoke danced before her face to a rhythm she hasn’t heard before. Oh, how she longed to be able to dance and disappear the same way.

Her cigarettes would run out soon and she’ll have to face reality.

Or just go to sleep.

But what good is sleep, when there is no dream. No escape from the mundane of social existence.

The feathers in her hair was for no one. A cheap keepsake from a long ago trip.

She’d rather have feathers in her hair than diamonds on her finger.

The night invaded the last bit of sun. The cooling air brought an unknown feeling of content. It was as if the wind carried with it a promise of hope.

As she took the last sip of whiskey, and put the empty glass on the table, the hope seemed to vanish and that old feeling of uncertainty crept back in.

Her blue dress started to make her feel exposed to the night’s elements.

It was time to sleep.

Dream or not.

Net ‘n gebroke mens

​

Ek is net ‘n gebroke mens wat nie meer bang raak as die wind by die venster wil inbreek nie. 

‘n Heel mens sal versigtig trap vir die ongewensde gevaar.

Daar is nog iets om te beskerm.

Ek verwelkom die chaos.

Die donderwolke bo die sonskyn van gefiltreerde waarhede waaraan ek self skuldig is.

‘n Leuen bly ‘n leuen.

Aangeplakte volmaakheid in ‘n onvolmaakde werklikheid.

Gee my krake in onskuld.

Onskuld bly ‘n illusie.

Superglue en pleisters hou jou bymekaar in die oë van jou vyand.

Jou vyand = jou vriend.

Jou gebrokenheid skein deur jou heilige krake.

Laat aand. Alleen.

Jou kamer se vier mure plaas jou onder sensuur.

Solank niemand weet nie, leef jou illusie voor. 

Gee my krake sonder ‘n filter.

Red my uit my gevangenis.

My eie gefiltreerde obsessie.

Ek is net ‘n gebroke mens.

Dis die lyk van ‘n kind

Dis ʼn kind se lyk

Wat my ophou

Die blou flits

Wat my vinnig

Laat gryp

Na die

Veiligheid

Wat jou laas nie kon red nie

Dis die konvooi van die fees

Wat verby

My karwei

Maar dis die lyk van ʼn kind

Wat my ophou

Dis stadig ry

Verby die stil wit lap

Op stukkende teer

In watter gat le die kop

Van die lyk van die kind

Wat my ophou

Was jy honger

Of was dit kattekwaad

Ken jy die verskil,

Lyk van die kind

Wat my ophou?

He would never know

He would never know that her eyes are most blue the next morning, before she had her coffee. The precisely applied make up from the night before resting underneath as if it was put there on purpose. Her hair tangled, resting on her shoulder beneath an old boyfriend’s fucked up t-shirt. Her reflection revealing the truth behind every decision she made last night.

Bad or good.

He would never know these things, because the night was too short and the sun woke to early. In a moment they almost had one, but a knock on the door sucked them out of wonderland and back to this; back to a morning with make up on her cheeks and a cup of cold coffee in her hand. To half a memory of something that could have been, but is perfect in its almost state.

The weeks will pass and new weekends will come, new people will walk into the bar, the same jokes will be made and she’ll wait for the sun to come again. He won’t be there.

ʼn Aand vir Rooiwyn

SAMSUNG CAMERA PICTURES

Vanaand is ʼn kaalvoet in die gras, rooiwyn in die hand, sigaret in die ander, le op ʼn kombers onder die maan tipe aand. Dis ʼn aand vir diep dink en te veel drink. Dis ʼn aand vir ou trane uithuil en nuwe tissues oopmaak. Dis nie ʼn elke aand nie; dis ʼn nou en dan aand, ʼn breek in die roetine van werk en eet en slaap en werk en eet en slaap en werk. Dis ʼn aand om te laat gaan, net om more oggend weer vas te klou; aan ʼn hoop, ʼn droom, ʼn onwaarskynlikheid. Aan iemand anders se idee van hoe dit moet wees, en hoekom jy nie dieselfde wil hê nie. Dis ʼn aand vir betekenis soek in die rook wat voor jou wasige oë dans. Maar rook verdwyn en betekenis verander. Dis ʼn aand vir struikel deur die onsekerheid van dit als, waar jy die eksistensiele paniek toelaat en snak na jou asem, want hoe kan mense net aangaan en nie daaraan dink nie.

Ignorance is truly bliss.

Dis ʼn aand vir lirieke in plaas van musiek. Vir ontleding en bespreking en iets meer as net ‘hey hoe gaan dit.’ Dis ʼn aand vir skree en tekere gaan, vir vra hoekom en hoekom nie en actually wag vir die antwoord. Dis ʼn aand vir die revolusie van die siel. Dis ʼn aand vir waarheid en opregtheid. Vir liefde en ware omgee. ʼn Aand sonder kak en drama. Dis ʼn aand vir skryf en verf en lief hê.

Bo dit als is dit ʼn aand vir rooiwyn.

‘n Oomblik

Dit was asof die wêreld vir ʼn oomblik in die absolute wonder van die oomblik eenvoudig net moes stop.
Maar hy het nie. En op die skaal van ongelooflike oomblikke was die een seker nie so groot nie.
Vir haar was dit. Vir haar het dit iets beteken.
Dit beteken dalk nog steeds vir haar iets.
Dit beteken definitief vir haar iets.
Maar die wêreld staan nie stil nie. Nie vir ʼn oomblik nie.
Nie eers vir haar oomblik nie.
Want vir hom was dit niks. Nie ʼn oomblik nie.
Net nog ʼn dag.
Op ʼn aarde.
Wat nie stil staan nie.

Dave Mitchell

“A half-read book is, after all, a half finished love affair.”

Absolutely lovely people

Sometimes in your life, things can look grey and dreary. And no, this is not a post about Christian Grey and his 50 shades of kink. This is a post about how you meet people who find a way, just by being themselves, to restore your faith in humanity. I met one this week and I am so thankful.

 

You could feel her energy as she walked, or glided, through the door. A smile planted on her face, the sea sand still clinging to her feet while the ocean lingered in her chaotic blond curls. There was no pretending, just honest happiness. Blessed. That’s what her aura shown out. This girl was taking in all the beauty Mother Earth could give her and she gave it back to those around her. And how lucky was I to be there. I am so thankful she walked in that day.

 

At times in my life I can get really down and be a real negative Nancy. I was on my way into a downward spiral of negativity when this beautiful, joyful girl walked into the bar and just showered me with unconditioned, unearned and absolute honest love and positivity. It changed my day and my own attitude toward life and, although it’s only been a couple of days, I am still riding the happy train and it feels amazing.

 

We should all strive to be this positive influence onto the world. What a wonderful place it could be. Ghandi did say, “Be the change you wish to see in the world.” I have always loved this quote and it is written in every journal, notebook and empty surface I can find (and trust me, I have a love for writing things down, so it is everywhere). But I feel it is only now that I truly understand what he meant. Today, I am happy and positive and my one wish is that everyone else can feel this way to.